Ebu zer el-Gıffari, dünya malına değer vermeyen bir sahabe idi. Üstelik zenginleri de ellerindeki malı fakir, fukaraya dağıtmaya teşvik ederdi.
Halife Hz. Osman bir gün kölesiyle Ebu Zer hazretlerine bir miktar mal gönderdi. Bu arada kölesine;
“Eğer Ebu Zer bu malı kabul ederse, seni azad edeceğim” dedi.
Köle, efendisinin yanından sevinçle ayrıldı, Ebu Zer’in yanına geldi. Fakat Ebu Zer adeti üzere, Halifenin gönderdiği malı kabul etmedi.
Köle yalvarmaya başladı;
“Efendim, ne olur bu malı kabul buyurun. Çünkü, benim hürriyetime kavuşmam, sizin bu ikramı kabul etmenize bağlıdır” dedi.
Ebu Zer el Gıffari köleye şunları söyledi;
“Kabul edemem, çünkü bu malı kabul etmek her ne kadar seni hürriyetine kavuşturacaksa da, beni köle yapacaktır.”
Bu haftaki kıssadan hissemiz bu.
Düşünüyorum da, zaman ilerledikçe, geliştikçe insanlık merhale kat eder, daha iyiyi, daha güzeli yakalamaya çalışır derler ama…
Nerdeeee Ebu Zer zamanındaki düşünce, nerde bu devir?!...
Şimdilerde köle olmaya gönüllü talip olanlar var…
Şimdilerde üç kuruş için, birilerinin karşısında bin takla atanlar var…
Şimdilerde güya eleştirmek adına biri hakkında yazı yazıp, ardından o kişiye, “Bunca yazı yazıyorum, beni niye aramıyor, çağırıp konuşmuyor?” diye haber gönderip, nemalanmak için pazarlık peşinde olan, üstelik dindar geçinen kalemşorlar var…
Ebu Zer El Gıffari düşüncesini bunlara anlatmamıza imkan olmadığına göre, “Allah ıslah eyleye” demekten başka çare yok…