‘İNSAN’ diyorum, ÇOK DEĞERLİ!
Duygusal+düşünsel veri tabanı baz alınarak kaleme alınan bazı yazıların içeriği, şifalanma sürecine giriş dersini gönüllü almak isteyene kendisiyle yüzleşme fırsatı yakalattığı için, ana fikri derinlerde gizli, olgunlaştırıcı nitelikteki mesajın bireysel sorumluluk tokadı kılığına bürünen çarpan etkisi kimi zaman ağır gelebilir alt bilinçle hareket etmeyi alışkanlık haline dönüştürene.
Söz var, sayfalarca yazdırtır da direk anlattırmaz sana derdini; söz var iki satır ettirir de döktürtür içinden kopup gelenleri. Alim olma yolunda AN’a asılanın, çalçene zihnini yerle yeksan etmesinin üzerinden uzun yıllar geçer de, kendini kendince yazıp okumaya çalışırken, insanın insanla sınandığı dönemini bitirir;
bam telinin hatırına gözler-seyreder, seyreder-gözler, duyar-dinler, dinler-duyar, gerçek varlığını Türk varlığına armağan etmenin içinde barındırdığı ilmi manasının idrakine varmış bilinçli damlalarla anlam okyanusunda sevgiyle kucaklaşmanın huzurunu yaşama gayretiyle sahip olduğu yin yang enerjisini dengede tutmaya çalışarak yol alır. Aynı telden çalıp söyleyebildiği canlarla birlikte yeryüzü ve gökyüzüyle hemhal olur, kalemin yazıya, yazının ruha dokunuşuyla ortaya çıkan hoş sedalı bestenin tınılarına, olur da yakalarsa okur, kendi sesiyle eşlik, varlığıyla yarenlik eder.
Yaşam sahnende baş rolde günbegün oynadığın BİZ’in kendi seçimleriyle oluşan özel repliğinin satır aralarında istersen yakalayabileceğin, amaya gizli, sağıra tıkalı, varlığını varlığına borçlu O’lduğunun düşünden seslenişlerini duyabilmek istersen…
Kelam etmeden önce bir oturup bin düşünesin, sana ait olmayan fikirlere sırf çoğunluk oluşturmak adına geçit vermeyesin, özde desteklemediğine sözde arka çıkmayasın, vicdanını kılavuz bilip doğrudan asla vazgeçmeyesin, farklı doluluktaki kapları etiketlemeden cem edesin, senin gibi düşünmeyenlere saygıda asla kusur etmeyesin, kimsenin kimseden üstün olmadığının farkında olmayı ilke edinesin, insanları kılık, bakış, duruş, inanç tercihleri yüzünden ayrıştırmayasın, karşındakini işitmeden, anlamadan, özde 1 tanecik yansımana kendi fikrini empoze etmeye kalkmayasın, aslında hepimizden işleyenin 1 olduğu Tek’in rüyası içinde rüyalar yarattığın zihin hapishanende tutsak olmayasın.
‘Oku, öğret ve nihayet yurda yararlı bir İNSAN et’menin bilinciyle ilimle, fenle yol alasın; yurdunda, cihanında sulhta, sağlıcakla kalasın.
Yunus Emre’nin kendinden kendine seslendiği ‘Şeriat, tarikat yoldur varana, Hakikat, marifet andan içeru.’ dizelerindeki ‘Dört kapıdan geçen kim ola?’nın idrakiyle, çoktan armağan olmuştur tüm varlığımız O’na!
Ne mutlu, Türküm diyene!