6 Şubat Depremi ve Yapılan Yardımlar 
  

Ülke halkı bir birine ihtiyaç duyduğu her an kendini feda edecek bir yapıya sahip. 

Bu çok güzel bir duygu. Bizler enkaz alanlarında çalışırken depremzedeler için elinden gelenin fazlasını yapan bu ülke halkını tebrik ve taktir ediyorum. 
Orantısız güç güç değildir diye bir söz var hepimizin bildiği. Bu süreçte bunu çok iyi anladık. 

Deprem bölgesinde neye ihtiyaç varsa bir liste yapılmış ve herkes aynı şeyleri alıp göndermiş. Mesela ekmek denilmiş her yer ekmek olmuş ve maalesef bu ekmeklerin 2 gün sonra yiyilemeyecek duruma gelebileceğini unutmuşuz. 

Böylesi durumlarda ekmek yardımını abartmadan yapmalıyız diye düşünüyorum. Birde bu yapılan yardımların dağıtım sorunu vardı. Koordineli bir çalışma maalesef olmadı. Bir çok bölgeye yardımlar ne yazık ki olması gerekenden geç ulaştı. Bazı bölgelerde ise yapılan yardımlar yeterli olmadı. 
Depremde neredeyse her şeyini kaybetmişti insanlar ve buna ek olarak azla yetinmeyi bir başkasının da ihtiyacı var diye düşünmeyi de kaybetmişti. Yarının muamma olduğu bir hayatta yaşadığımızın en güzel örneğiydi bu yaşanan deprem. 

Bundan büyük dersler çıkarmamız gerekirken o anda bile sadece kendimizi düşünüp bir başkasının hayatını hiçe saydık. Gelen yardımlardan ihtiyaç fazlasını alıp kendimizce stok yaptık. Birde yağmalama olaylarına şahit olduk. Gelen yardım tırlarının önleri kesildi. 

Yardım için gönderilen ürünleri başka şehirde satan insanlar yakalandı. Bunlar acımızı iki katına çıkardı. Birde enkazlarda mücevher arayanlar vardı. Bunu söylemekten utanıyorum ama çoğu ailesini unutup mücevher yada para için oradaydı. İnsanlık henüz benliğimize yerleşmemiş. Umarım insan olmayı ve insanlık için mücadele etmeyi bir an önce başarırız.
 Yaşanan afetin boyutu çok büyüktü bunu kabul ediyoruz ama böyle büyük bir afete millet ve ülke olarak kendimizi hazır tutmalıyız. Bu şekilde yaşanabilecek bir afeti yönetmeyi bilmemiz gerekiyor. Maalesef bu süreci iyi yönetemedik.