Zengin bir işadamı son model arabası ile şehirdeki dar sokakların birinden geçerken, yola aniden fırlayarak elindeki taşı arabasına atan bir çocuk görmüş.
Adam, otomobilin kapısına çarpan taşın sesi ile aniden fren yapmış… Bu arada kontrolden çıkan otomobil bir elektrik direğine çarparak durmuş.
Adam öfke ile arabadan fırladığı gibi taş atan çocuğun kolundan tutarak silkelemeye ve “sen ne yapıyorsun serseri, bak arabamı ne hale getirdin” diyerek avazı çıktığı kadar bağırmaya başlamış.
Gayet sakin, üzgün, suçlu ve mahcup bir tavırla çocuk, “Amca ne olur kızma, sizden önce geçen bütün arabalara durmaları için işaret ettim ama arabaların hiç biri durmayınca sizin arabaya taş attım” demiş.
Ve hıçkırarak, yolun kenardaki devrilmiş vaziyette duran tekerlekli özürlü arabasını ve o arabadan düşerek yerde yatan ağabeyini  göstererek, “Ağabeyim yürüyemiyor, onu tekerlekli arabası ile gezdirirken, kayıp devrildi ve ağabeyim yere düştü. Kaldırmaya gücüm yetmedi, gelen geçen kimsede yok, araçlara el kaldırdım tınlamadılar bile. Ne olur amca siz ağabeyimi yerden kaldırıp, tekrar arabasına oturtmama yardım eder misiniz?” diye yalvarmış.
Zengin adam ne söyleyeceğini bilmeden, boğazındaki düğümden yutkunarak kurtulmaya çalışarak, yerde yatan çocuğun yanına gitmiş, onu kaldırıp tekerlekli arabasına oturtmuş ve cebinden temiz bir mendil çıkararak, çocuğun bacağındaki kanları silmiş.
Küçük çocuk ağabeysini tekerlekli arabasıyla alıp giderken, adam hiçbir şey söylemeden arkalarından bakakalmış…
Arabasına döndüğünde çocuğun attığı taşın, arabasının kapısındaki oyuk şeklindeki DERİN İZİ görmüş.
Ve adam arabasındaki bu DERİN İZİ hiçbir zaman tamir ettirmemiş…
Bu haftaki Kıssadan Hissemiz de bu…
Umarım, bu kıssadan hisseyi hayatımızda uygularız ve hiç kimsenin bize taş atmadan, bizi ikaz etmeden etrafımızı gözlemler, yardıma ihtiyacı olanlara yardım elimizi uzatırız.
Huzurlu, sağlıklı ve de bol kazançlı bir hafta diliyorum…