AKIL

Koyun can derdinde, kasap et derdinde derler.

Tam da bugün için söylenmiş olsa gerek,

Dünyanın başına musallat olan covit 19 virüsü ülkemizi kasıp kavuruyor.

Ölen ölür kalan sağlar bizimdir, der gibiyiz.

Maske yok, mesafe yok, her yer açık. Aşı karşıtları sokaklarda cirit atıyor.

Ve maalesef her gün 200 insanımız bu virüse teslim oluyor, ebediyete intikal ediyor.

Adeta bu durumu kanıksamış gibiyiz.

Döviz almış başını gidiyor.

Türk lirası döviz karşısında bir ayda yüzde yirmi değer kaybetti.

Vatandaşın alım gücü kalmadı.

Piyasalar öyle bir kaos yaşıyor ki adeta gemisini kurtaran kaptan.

İnsanlar çaresiz, geleceği tahmin edemiyor, endişeli bir bekleyiş içerisinde.

İki deve dertleşiyormuş;

Biri, “şu insanları bir türlü anlamıyorum, iki de bir, yerli yersiz bizden bahsederler”.

Mesela, “Deveye sormuşlar niye boynun eğri, nerem doğru ki diye cevap verdiğimizi söyler, dedikodumuzu yaparlar.

Bizi böyle yamuk gören insanlar, bir bakıyorsunuz ki yaratılanı severim yaratandan ötürü diyerek hoş görünün, sevginin erdeminden bahseder. 

Bu nasıl bir çelişki anlamış değilim”.

Diğer deve arkadaşını teselli etmiş.

“Boş ver be arkadaş onları konuşmaya değmez. Yamuk ta olsak, eğri de olsak bu bir şekildir.

Ama insanlar da öyle bir akıl yamukluğu var ki, kendi kendilerinin kuyusunu kazıyor, birbirlerini boğazlıyor, menfaatleri için her yolu mubah sayıyor, egoları tavan yapmış durumda.

Başkaları ile uğraşacaklarına işlerine odaklansalar,

bu dünyanın geçici olduğunu bilseler çok daha iyi bir yaşam sürecekler.

Ne diyelim Allah ıslah etsin.