BALKANLARDAN ANADOLU’YA
Başımı kaşıyamıyorum.Hala daha başımı kaşımak bana utanç veriyor.Elimle başım arsında köprü kurmak elli bir yılımı aldı.Bana bu yazıyı yazdırdı.
Çok soğuk bir kış günü bir bahçe içinde daha sobasını yeni yaktığımız evi salonunda koştururken babamın…
BABAM:
___ Hazırlanın hemen çıkıyoruz.
ANNEM:
____Hemen Beyim!
Deyip kız kardeşimi beşikten alıp “Yürüyün” deyişini hatırlıyorum. O anı hiç unutamıyorum.Sanki karanlığın ardındaki güneşe koşuyordu…
Evimiz çok güzeldi.Bir bahçenin içinde tek katlıydı.Her yıl boyanır.Bakımı yapılırdı.Bir arabamız vardı.Babam ona daha iyi bakardı.Hayvanlarımız vardı.Köpeğimiz.Herkessin parası aynıydı.Hatta annemle komşuların saç kesimleri bile aynıydıydı.Kimsenin kimseye gözü kalmazdı.Sadece devlet adamlarının falan farklılıkları vardı.Her şeyimizle devlet ilgilenirdi.Geçim derdimiz yoktu.herkesin işi vardı.Kise nasıl geçiniriz diye düşünmezdi.Bir eşitlik almış başını gidiyordu.Hata bir bahçeden çıkıp yine aynı bahçeye girer gibiydik.Vatandaşın bir biriyle pek derdi olmazdı.Annemlerin dediğini duyardım bazen.Hıristiyan olamayız.Bunu bize yapamazlar. Konuşu konuşup bir şeyler yapmaları gerektiğni bir an evvel çözüm bulmaları için çalışmaları falan gerekiyormuş.Bizim ezanımız yokmuş oralarda .Annem “Hasret kaldık YA-RAB “ derdi hep.
Karşı komşumuz Adelina Teyze annemin en iyi arkadaşıydı.Annemle hep dertleşirlerdi.İvanka ve Elana için ayaktayım diyordu hep.Benim de en iyi arkadaşımdı onlar.Annemle babam ramazanda sahura kalkıp bizi de seslerlerdi.Sobanın ışığında ağlayarak sahur yapar “Bir gün bu acı son bulacak”
Derlerdi.Bir ay boyunca Adelina Teyze sokakta bize reçelli ekmek vermezdi.Sokakta çocuklarına bir şey yedirmezdi.Hep anneme sarılır kabul oldun derdi.Ramazan Bayramın’da saklı saklı bize gelir “kardeşim kutlu olsun “ saklıca gider ve anneme “sizin din çok güzel” diye fısıldardı.Korka korka giderdi.Bir gün İvanka annemi sabah namazını kılarken görmüş sanırım ışık yanık kalmış o da camdan görmüş.Babasına bizim evi göstererek heyecenlı heyecenlı anlattı.Ertesi sabah bir ton asker dinb adamı gelip bisim üstümüze şaraplar damlatıp “”””SİZ HİRSTİYANSINIZ .ÖYLE OLACAKSINIZ”” KORKUNÇ KORKUNÇ ŞEYLER YAPARAK GİTTİLER.Babamla annem dayak yediler sanırım.Bu işkence biraz sürdü.Daniela amca da Adelina teyzeyi çok dövdü.Artık bize hiç gelmediler.Bizimle kimse konuşmadı.Annem her şeye boyun eğdik ama dinimize dokundurmayız dedi ve babamla kafalarını sallayarak tamam dediler.Baban bir gece o emek verdiği evimizi ,arabamızı,hayvanlarımızı,işini ki çok severdi,Ablamın okulunu (orda çok mutluydu terzi olacaktı.)Bir battaniye ve öküz arabasıyla yola çıktık.Çok soğuktu.Karların içinde her köşede biriyle sesisce buluşup bata çıka ileledik.Sadece Türkler yoktu ,Yunan ,Bulgar Müslümanlarda vardı.Hepsi “”””SAĞOLASIN ATAM”””diyordu.Minnettarlıklarını anlatamıyorlardı ona.Hepimizi toplu sünnet yaptıracaklarmış onu duydum.Onu çok iyi anladım.Çünkü yan komşumuzun babasını çok dövdüler oğlunu sünnet ettirdiği için ve hapisteydi.Çok ağır hem de Patrik büyüdüğü halde babasını daha hiç görmemişti.Dinimizi yaşamak uğruna Anadolu’ya yola çıktık.Ne dualarla ve “ATAM SEN ÇOK YAŞA “” nidalarıyla
Bir camideyiz.Annem bana sıkı sıkı sarılmış.Kardeşlarima bakıyor.babama bakıyor.”şükür yarabbim .ŞÜKÜR” diyor ve ağlıyor.çok çektik.Sana kavuşuncaya kadar çok çektik.”Ben çok açtım.üstüm ıslak.KARDEŞİM ÇOK HASTA.annem şükür ediyor.O sıcacık sobanı etrafında ,bahçemizden topladığımız mantarlarımızı yeseydikya.Hem ben kuru giysilerimi giyer biraz bahçede sallanırdım.”baban işten gelince biraz oynardık onunla.Şimdi bu kalabalık camide heyecenlı heyecanlı şükür ARABBİM diyerek herkesin yanına gidiyor.Ağlıyor .Sanki sarhoş.Ne yaptığını bilmiyor sürekli ağlıyor.Herkes Durup durup ezen okuyor.Bazan koro halinde Bazan tek tek.Sabaha kadar irkilerek uyanıyorlar.Gerçek olduğunu gören herkes “””ALLAHU EKBER “” dyip huşu içinde uyuyordu.Herşey İslam’ı daha iyi yaşamak için.Bu bütün geçmişin bir tarafa bırakılıp ,topraklarından,bütün birikimlerinden vazgeçmemiz yalnızca güzel dimizi rahatça eda edebilmek için ve buna değerdi….
----Bitli muhacirlerin burada ne işi var.Bir an önce savaş bitse de dönseler…..
ANNEM:
------Başını kaşıma oğlum.
Ben.
-----Niye annem
Biz yokluktan ve yanlış anlaşılmaktan evet bitlendik.Salgın hastalık oldu medeniyetle buluşana kadar zorluk çektik.Bazan toplu ölümlerimiz oldu.Biraz kendimizde kapalı yaşadık.Aile içi evlilikler kendine kapalı toplantılar.Biraz çekinmeceli ,karşılıklı birbirimizi anlayamadan yaşadık.Daha sonra demir yollarına ,diğer ulaşımlara ve sosyal yaşamın iyi olduğu artamlara yaklaşınca bizde hatalamızı gördük.Onlarda aslında nekadar masum olsuğumuzu anladılar ve asıl kardeşliğin öemli olduğu din kardeşliğini yaşamaya başladık.
Çok şaşırdık.Uzun yıllar Osmanlı Toprağı olan Rumeliden 93 Harbiyle başlayıp Lozan”la beraber Balkanlardan Anadolu”ya göçlerin konusu Yaşar Kemallere konu olmuş çileli yolculuk başka bir çileli hale ve zorbalığa dönüşmüştü.
Biz çok uzun yollardan geldik.Karlarla su içtik.Karlarla abdest aldık .Umuda yolculuk yaptık.insanca yaşamaya.Kardeşçe yaşamaya.Kapıyı açınca kardeşçe gülümsemeye geldik biz.Çok aşağılandık.Uzak yerlerde yalnız yerlerde kaldık.Bulgar Müslümanlar çok büyük zorbalıklara maruz kaldı çünkü Türkçe bilmiyorlardı.Kendilerini İfade edemediler.Ama buradaydık ve bunu aşabilirdik.Herkes bir yere dağıldı.Diyarbakır,Adapazarı,Mardin,Bursa.Sonra anladık birbirimizi.Bağılarına abatsılar bizi.biz de onlarla yediğimiz içitiğimiz ayrı gitmedi.
Önce köylere yerleştik.Zor bir hayat bizi bekliyordu.Yeni iş.Yeni başlangıçlar.Birşeylere tutunmaya başlamak çok uzun sürdü.Biz hep bir arada olup.Birbize sahip çıktık.Göçmen Mahallesi oluşturduk.bu mahallelere orda kültürün güzellikleriyle ve sağlamlığıyla evler yaptık. Bizim mahallelerimiz çok temiz olur.İnsanlarımız çok çalışkandır.Terbiyeli ,yaşlılara hürmetli.Bizim sokağımızdan geçen insanlar burasının bir muhacır mahallesi olduğunu hemen anlar.Önce temizliğiyle sonra oraların çiçeklerle bezenmiş düzeniyle.Artık insanlar “Asıl yerli muhacırlardır” diyor.Bizden daha kaçakçı, vatan haini çıkmamıştır.Çıkarmayız.Bu vatana çok zor geldik.Evladımız olsun hata yapan boynunu eğmesini biliriz.Ve bizim bıraktığımız kültürü ,binaları yaşatmaya çalışıyor.Artık birbirimize kız alıp vermeye başladık..Beraber yan yana evler alıyoruz.Komsu oluyoruz birbirimize karıştık.Biz olmayı başardık.Bu devlet bu duruma zor geldi.Millet olarak çok çektik.Beraberliğimizle insanlığımızla devletimizi kollamayıu başardık.Biz tek yürek olmayı öğrendik.Muhacırlarda yerli oldu.Bu vatan bizim.Kolay kaznılmadı.Çanakkale gibi bir çok yerde çok bedel ödendi.Allah bir daha bedel ödetmesin.Bayrağımızı indirmesin.Tekrar İSTİKLAL MARŞI yazdırmasın.Biz kurban olmaya hazırız.Bir ezan sesine Balkanları bıraktık.Ezanlarımızı susturmasın ALLAHIM.