Kendimle karşılıklı oturup konuşmayalı epey zaman olmuştu..

Bugün fırsat bulduk.. Manzarayı aldık karşımıza.. Nerden başlasak bilemedik..

Önce insanlara bakış açımızdan bahsettik.. Yaşadıkça öğrendiğimiz şeyler bize yol gösterir mi bilemedik ama şunu görmüşüz.. İnsanların hayatları genel anlamda aynı sadece kişiler ve yaşanan çevre farklı.. Bugün ben birileri ile birşeyler yaparken ve mutlu yada mutsuz olurken diğer insanlarda aynı anda farklı kişiler ile farklı mekanlarda mutlu yada mutsuzlar.. Dünya sadece bizim çevremizde dönmüyor bizim gibi milyarlarca insan var ve herkes bir şekilde yaşıyor bu hayatı..

Sonra anın mutluluğunu yaşamak en güzeli diye bir cümle kullandık..

Bizden bağımsız gelişen olaylara karşı negatif tepki vermek yerine daha pozitif bakma fikrini kabul ettik..

Bu dünya barış ve huzur içinde yaşamak için herkese yeter.. Yeter ki paylaşmayı ve sevmeyi bilelim dedik..

Her gördüğümüze sahip olamayız.. Sahip olduklarımızla  mutlu olmalıyız.. En önemlisi kıymet bilmeliyiz dedik ..

Teknoloji geliştikçe kullan at moduna döndük.. Bunu sadece kullandığımız araç gereçler için değil yanımızda çevremizde olan insanlar içinde yapmaya başladık.. Bencilleştik dedik..

Bencillik deyince ayrı bir parantez açmak gerek diye düşündük..

İnsanların hayatlarına olumlu yönde dokunmak kadar mutluluk ve huzur verici bir duygu yok bu dünyada..

Sokakta yürürken bir çocuğun başını okşayıp onun gözünde oluşan mutluluğun verdiği huzuru yada bir kediye dokunup onun  masumca miyav deyişini anlatmak imkansız.. Yaşamak ve hissetmek lazım..

İçimizde kötülüğü barındırmak yerine sevgiye büyütmeliyiz..

Atalarımız ne demiş; tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır.. Evet çok doğru bir söz.. Yüreğinde sevgi taşıyan insan tatlı dillidir ve karşısında ki her kötülüğün üstesinden gelir..

Şimdilik konuşmamıza ara verip hayat yolunda yürümeye devam edeceğiz..

Sevgiyle kalın..