BİR GÜZEL ADAM
Bir güzel adam vardı.
Tam 44 yıl önce tanımıştım kendisini.
Dünya’ya bakış açılarımız farklıydı. Lakin insandık, birbirimizi çok iyi anlıyorduk.
Bir güzel adam vardı.
Birçok insanda olmayan meziyetler onun ruhunda ve kalbindeydi.
Kanayan bir yara gördüğünde yüreği sızlar, merhem olmak için bütün imkanlarını seferber ederdi.
Bir güzel adam vardı.
Yoksulların babası, gariplerin abisiydi.
Kapısına gelip, boş dönen olmamıştır.
Bir güzel adam vardı.
Merhametli ve şefkatli.
Yazıhanesi herkesin, her kesimin uğrak yeriydi.
Bir güzel adam vardı.
Hep güler yüzlü, hep babacan.
Kalbi memleket sevdasıyla dolu.
O güzel adam artık bugün yok.
Her fani gibi o da ölümü tattı.
İnegöl’ü, bizleri ve sevenlerini öksüz bıraktı.
bu dünyada yaptığı bütün iyilikleri arkasına bırakarak gitti.
Ne zaman yanına gitsem hastalarından muayene ücreti aldığını görmedim.
Bir gün dayanamadım sordum. Abi sen ne yiyip içiyorsun, bir kez olsun hastalarından ücret aldığını görmedim.
Tebessüm etti, yok o kadar da değil, bu sabah bir kişiden ücret aldım yeter, Allah bereket versin, dedi.
Bu güzel adamın Adı, Turgut Kavaklı, namı değer İnegöl’ün doktor amcası.
Ne diyeyim İnegöl’ün başı sağ olsun.
Mevla rahmetiyle muamele etsin inşallah. Mekanı cennet olsun.