Eskiden Belediyelerin bir çoğu sokakta dolaşan başı boş köpekleri ya toplayıp şehir dışına çıkartır, ya köfte ile zehirler ya da vurarak itlaf ederlerdi.
Şimdilerde barınma evleri yaptılar, başı boş dolaşan köpekleri topluyor, orada yaşamlarını sürdürmelerini sağlıyorlar…
Bazı belediyeler her nedense bu konuya pek dikkat etmiyor, göstermelik birkaç köpeği barınma evine alıyor, diğerlerinin ise sokakta dolaşmalarına göz yumuyor, hal böyle olunca da, adı üstünde köpek, doğasında saldırmak ve ısırmak var. Etraftan geçenlere durmadan saldırıyor, dişini gösterip bir şeyler koparmaya çalışıyor.
Bazı insanlar, bu köpeklere karşı tavır alsa “hoşt” dese, tekme atmaya kalksa, çoğu insan yadırgar.
“Köpek insanı ısırabilir ama adam dönüp köpeği ısırmaz” derler ve o insanı kınarlar.
Son günlerde bu köpeklerden biri bana musallat oldu. Durmadan havlayıp duruyor, eskiden sesi bu kadar gür çıkmıyordu, demek ki birileri önüne birkaç kemik daha atıp “yakala, tut, ısır” dedikçe iştahı kabarıyor… Durmadan havlayıp duruyor.
Bu durum oldukça sinir bozucu olsa da, herkes zaman zaman bu durumla karşılaşabilir…
Sakın ha sinirlerinize hakim olun, bırakın havlasın dursun.
Mevlana’nın şu sözleri teselli edicidir zannediyorum.
“Köpekler beni ısırır, canım acır.
Ben köpek değilim, ısıramam, dudağımı ısırırım.”
Bekliyorum bakalım, Belediye, vatandaşı rahatsız eden bu saldırgan köpeklerden bu şehri ne zaman temizleyecek.
“Özellikle birileri havlattırıyorsa” diye düşünüyorsanız eğer, bırakın köpek köpekliğini yapsın, bizim işimiz onun sahibi ile ya da onun yalını verip bize karşı havlattıranlarla…