ÇARESİZLİK

Sevdiğin bir can hasta olduğunda yanına koşamamak nasıl yıkıcı bir duyguymuş covit-19 denen illette anlıyor insan.

Yüreğin elinde küt küt, boğazın düğüm düğüm, yanakların gözyaşlarıyla ıslak...

Desteğin ancak kapısına bırakabileceğin bir iki tencere yemek.

Sonra; sonrası gözün, kulağın telefonda 'bugün daha iyiyim' mesajını beklemek ve isyan etmek.

İsyan edersin çünkü bu küresel salgını ciddiye alıp, önerilen kuralları uygulayan kıymetli canındır hasta olan.

Titizliği onu korumaya yetmedi.

Covit-19 salgın yönetimi ile ilgili sayfalarca eleştiri yazabilirim ama hayır ben ağız dolusu küfretmek istiyorum.

Gülsema