DADAŞ HÜSEYİN
İstanbul Medipol hastanesine bir dizi tetkik yaptırmak için geldiğim gün, bir arkadaşımın mesajı ile öğrendim vefat haberini.
Önce inanmak istemedim. Bildiğim kadarı ile önemli bir hastalığı yoktu.
Bir anda geçmiş, gözlerimin önünden bir film şeridi gibi gelip geçti, gözlerim doldu.
Yıllar önce İspirden İnegöl’e gelip yerleşmişti.
Tam kırk yıl önce tanışmıştım kendisiyle. İyi bir dost olmuştuk.
Akman Pasajındaki iş yeri, akşamları bizim toplantı karargâhımızdı.
İnegöl’ü konuşurduk, siyasetçileri teraziye koyar, sorunları masaya koyar tartışırdık.
Bir süre sonra elini taşın altına koydu siyasete atıldı, meclis üyesi oldu.
Bir yandan siyaset öte yandan ticaret, en küçük olumsuz bir dedikodusu olmadı.
Sanırım bu da insan olana yeter.
Firmasının ismi gibi kendi de dadaştı.
Dadaş denmesinden hoşlanır, kelimenin tam anlamıyla dadaşlığın ağırlığı ile hareket ederdi.
Oturup kalkmasını bilen, vatansever bir arkadaşımdı.
Uzun süre bu dostluğumuz devam etti. Bir süre tabir yerinde ise aramıza kara kedi girdi.
Sonraları eskisi gibi samimi olmasak ta birbirimizden hiçbir zaman selamı eksik etmedik.
Yaklaşık iki ay önce İnegöl Devlet Hastanesinde karşılaşmış kısa bir sohbet etmiştik.
80 li 90 lı yıllarda Erzurumlular Derneğinin düzenlemiş olduğu programların spikerliğini ve yönetimini bana vermişti.
Ve uzun yıllar gerek Bursa’da gerek Yalova da ve gerekse de İnegöl’de bir çok etkinliğin spikerliğin yapar oldum.
Zaman zaman bana takılır, unutma seni ben keşfettim ve milli yaptım derdi.
Ve ne yazık ki Hüseyin aramızda yok artık.
Her fani gibi o da ölümü tatmıştı.
Başta oğulları sevgili Mustafa, Abdullah ve Ömer olmak üzere tüm yakınlarına ve arkadaşlarına başsağlığı diliyorum.
Mevla mekanını cennet etsin.