HAYAT DEVAM EDİYOR!

Dünyaya geliyorsun, seni seven  annen, baban, kardeşlerin var. Büyürken arkadaşlar ediniyor, okula gidiyorsun, gelecek için umutların var, çalışma hayatın oluyor, hayallerini bilen, anılarının tanığı bir şehirdesin,  seviyor, seviliyorsun, zaman zaman yaşadığın olumsuz tecrübeler olsa da her şey yolunda, düzenli giden bir hayatın var ve onu yaşıyorsun. 
Derken! 
Sevdiğin birinin ölümü veya başka bir nedenle her şey donuyor. Yıllar içinde demini almış hayatın altüst oluyor, güle oynaya yürüdüğün yol değişiyor. Bir zaman sonra kendin de değişiyorsun. Olaylara, çevrendeki kişilere bakışındaki farklılık seni hayrete düşürüyor, daha önce olmadığı biçimde eleştirel bakıyorsun onlara, lakin, sarıp sarmalayan dostların var, kalbin yumuşuyor. Kendi acısını anlatarak senin yasını paylaştığını düşünen de var, sadece seni dinleyen de. Bizim insanımızın dinlemeyi beceremediğini bildiğinden onlara nadide çiçek muamelesi yapıyorsun. :)

Kimseye zor zamanlarında 'hepsi geçecek, atlatacaksın' demeyi yasaklıyorsun kendine, çünkü biliyorsun artık, geçmiyor, sadece bu durumla yaşamayı öğreniyorsun. 
Film repliği gibi söylenen "hayat devam ediyor" telkini var. Hayat nereden devam ediyor sorusunun yanıtı 'bıraktığın yerden' ise eğer; hiçbir şey olmamış gibi o tarihe, o saate, Abdal Fırınında çay-simit keyfine dönmelisin. Dönemiyorsun, hiçbir şey eskisi gibi değil, sen de değilsin. Şu anda, hayata nasıl devam edeceğin hakkında hiçbir fikrin yok, bunu söyleyenlerin de bir fikri yok. 
'Zaman her şeyin ilacı' efsanesine sığınıyorsun, dönüşü olmayan bu ayrılığı unutmanı değil; yokluğuna alışmanı sağlar diye. Onunla olan geçmişini, sevgini, hatıralarını canlı tutarak yaşıyorsun. İsmail Güzelsoy'un 'Değmez' adlı romanını okurken altını çizdiğin ve not aldığın; "Ölenlerin acısını hiçbir zaman kapanmayacak yara olarak ruhumuzda taşırız." cümlesini  tecrübe edeceğini bilemezdin.
Ayak uydurmaya çabalıyorsun, sahiplenemiyorsun hayatının yeni hâlini. Yanıt bekleyen soruların ve kafa göz yarasın varken, iyi görünmeye çalışmaktan yorgun, bir daha göremeyeceğini bilerek özlemenin çaresizliği ile kendini susturup, yaraların kabuk bağlasın, acıların dibe çöksün diye bekliyorsun.
01.08.2023