İslam ve biz.
Bismihi taala
Kuran’ı Kerim ile aramız açıldı. Kuran’ı Kerim’in bize verdiği öğütlere kulak tıkadık ve kendi yanlışlarımıza kendimiz fetva verir olduk.
-Neden?
Çünkü dini bilgi üretiminde metot kalmadı. Serbest pazar mantığıyla fetva arayan, müşteri memnuniyetine göre fetva verenler kapladı ortalığı. İslam âlimlerinin içinde yaşadığı hayatla ve gerçekliklerle bağı koptu. 
50 küsur İslam ülkesi var, paramparçayız. İslam barış dinidir diyoruz ama kimseyi inandıramıyoruz, çünkü birçok yerde Müslümanlar birbirinin yiyor birbirinin boğazını sıkıyor. 

Birbirinin Müslümanlığını beğenmez oldular, birbirini itham ve tekfir ederek sürekli camdan ve balkondan aşağı  aşağı atmakla meşguller.
Allah cc “Dünyaya, inanan ve hakkıyla çalışan yararlı iş işleyenler egemen olacaktır” diyor. 
İslam’ın parlak dönemlerinde biz yararlı iş deyince bilim, teknoloji, insanlara faydalı olma, tıp alanında gelişmeyi anladık. Astronomi, denizcilik, haritada, fende birçok alanda en öndeydik. 

Demek ki, dinin mesajını anlarsak bunlar olur. Bizim din anlayışımız sığlaştı. 

Dindarlığı dar bir alana hapsettik. Müslümanlar şeklen dindarlaştıkça, dünyevileşmesi de artıyor. İslam, seccadeni ser ibadetle ömrünü geçir demiyor. 

Düşünce, bilgi, yararlı iş, temizlik, haklının ve mağdurun yanında olma, iyiliği destekleyip kötülüğü önleme, insanı insan olduğu için sevme hepsi ibadet ama  bunun yanı sıra seccadeni de ihmal edemezsin  ve tabi ki sosyalleşmeyi devam ettireceksin 
Muhabbetle
Hayırla kalın.