Gülsema Güngör

Tarih: 01.08.2022 15:40

NİŞAN HEDİYESİ

Facebook Twitter Linked-in

NİŞAN HEDİYESİ

Geçmiş zamana duyulan özlem ve sevgi demek olan nostaljiyi  daha çok siyah beyaz fotoğraflarla yaşıyorum. Çünkü özlediklerim bu soluk fotoğraflarda kaldı, çocuksu düşlerim, ilk gençliğim...

Şimdi olduğu gibi herkesin elinde her an fotoğraf çekeceği cep telefonlarının olmadığı, özel anları kayıt altına almak için fotoğraf stüdyosuna gidildiği zamanlar...
Anneler saçlarını kuaförde taratır, topuz yaptırır ya da bigudi ile evde kendileri şekil verir, babalar kravat takar, en güzel elbiseler giyilir, çocuklar bayramlıklarını kuşanır; stüdyodan alınmış randevuya gidilirdi. Ailemle bu seremoni ile çekilmiş bir fotoğrafımız var, 1971 ya da 1972 tarihli, yıllardır çerçevesinin içinden hayatıma tanıklık ediyor.  

Bu fotoğraflarla dönemin kıyafetlerine, dekorasyonuna, yaşam tarzına bakarak geçmişten günümüze uzanan yolculuğa dair fikir sahibi olabiliyoruz. Aile albümündeki fotoğrafları bu gözle inceler oldum. Bir yanı nostalji bu incelemelerin, bir yanı da hüzün; benden sonra bu fotoğraflardaki yüzleri tanıyanların kalmayacağını bilmenin hüznü...

Birbirlerini görmeden, tanımadan evlilik sözü vermiş bir kadın ve bir erkeğin siyah beyaz  fotoğrafı ile 1954 yılına bakıyorum. 
 Kadın Türkan Şenkarslı(evlilik öncesi soyadıyla), erkek Asım Güngör, varlık sebebim olan iki güzel insan. Nişan sonrasında gönderilen fotoğrafların arka yüzündeki "Şenkarslı'dan Güngör 'e nişan hediyesi, Güngör 'den Şenkarslı'ya nişan hediyesi" notu babamın el yazısı, muhtemelen evlendikten sonra yazmış. 
 Ah, şimdiki aklım olsaydı  1954 ve sonraki yılları hikaye ettirir, notlar alır, Erzurum'da başlayıp, Sinop, yine Erzurum, Kars, Bursa- Gemlik'te devam etmiş ve Mudanya'da son bulmuş hayatlarına bakardım bugünden, ulaşamadıkları yeni bin yıldan.  Koştura koştura yaşadık, ne acelemiz vardı bilmem ki... Kimseler kalmadı o günleri anlatacak... 
Şair Gülten Akın ne güzel demiş;

"Ah, kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya." 

Bir yerlerde okuduğum, "Bizi tanıyan son kişi öldüğünde bu dünyaya hiç gelmemiş gibi olacağız" cümlesi ile aklımda binbir soru, kafamda kentsel dönüşümler:)
02.08.2022
Bursa


Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —