PAZAR KISSASI
AĞLAYAN ADAM
Adamın karısı ölür, başlar ağlamaya. Komşuları moral vermeye çalışır.
Üzülme, ağlama, vadesi bu kadarmış.
Adam, ağlamaklı bir sesle, iyi güzel söylüyorsunuz da, bundan böyle yapayalnız nasıl yaşayacağım diyerek dertlenmiş.
Komşuları adeta sözleşmişçesine hep bir ağızdan merak etme, biz seni yalnız bırakır mıyız, en kısa zamanda daha iyisini bulur seni evlendiririz, demiş.
Aradan birkaç ay geçer talihsizlik bu ya, bu seferde ekmek teknesi diye adlandırdığı eşeği ölür.
Evin dışına çıkar, bir taşın üzerine oturur, başlar hüngür hüngür ağlamaya.
Yoldan gelip geçen mahalleliler, neden ağladığını merak ederler.
Sebebini öğrendiklerinde de, moral vermeye çalışırlar.
Yahu bir eşek içinde ağlanır mı, vakti zamanı geldi öldü demişler.
Bu söz üzerine adam daha fazla ağlamaya başlamış.
Komşuları bu duruma sinirlenmiş. Yeter yahu, bir hayvan için bu kadar da ağlanır mı diye çıkışmışlar.
Adam hafifçe başını kaldırır, siz nasıl komşusunuz, eşim öldüğünde daha iyisini bulur, alırız dediniz, beni yeniden evlendirdiniz.
Ama şimdi eşeğim öldü daha iyisini alırız diyen bir kişi bile çıkmadı der ve ağlamaya devam eder.
Kıssadan hisse;
Son günlerde tırmanışa geçen dövizin yükselişini, pahalılığın artmasını ağlayarak seyretmemiz, elimiz kolumuz bağlı her şeyi devletten beklememiz doğru mudur?
Vatandaş olarak bizlere düşen sorumluluğu yerine getiriyor muyuz?
Yoksa günümüzü ağlayarak mı geçiriyoruz?