SAVAŞIN DEHŞETİ

İki gündür Televizyon kanallarında hüzün, gözyaşı, ayrılık ve hasret var.

Bombalanan evlerin görüntüleri, şehirden kaçmak isteyen insanların araç kuyrukları, bankamatiklerin önlerindeki izdiham, eşlerinden ve çocuklarından ayrı kalmak zorunda olan babaların çaresizlikleri ve gözyaşları..

Yanı başımızda savaş manzaraları.

Daha önceleri gezip gördüğüm yerlerde, şimdi savaş çığlıklarının olduğunu görmek ve gezip gördüğüm yerlerin bombardıman altında tutulmasını izlemek çok farklı bir duygu. Hüzün veriyor insana.

Çocuğundan ayrılmak zorunda kalan babanın gözyaşları gözümün önünden ve aklımdan çıkmıyor

Biraz sonra eline silah alacak olan gözü yaşlı babanın cepheye koşarak, bir başka çocuğun babasını öldürecek olması ve onun çocuğunu yetim, öksüz bırakması savaşın ne denli korkunç ve acımasız olduğunu gösteriyor insana.

Bir yanda Ukrayna nın genç komedyen başkanı, öte yanda feleğin çemberinden geçmiş istihbaratçı başkan.

Siyasi tecrübesi olmayan Ukrayna nın komedyen başkanı Viladimir Zelenski karşısında KGB disiplini ile yetişmiş duygusuz ve tavizsiz kurt politikacı Putin.

Bu savaşı kim kazanır diye sormayın.

Hiçbir savaşın kazananı olmadığını düşünenlerdenim.

Batılı ülkeler nerededir, neden Ukrayna nın hakları çiğnenirken sessizler?

Nato neden suskun.

Gördüğüm manzara içimi sızlatıyor.

Kiev in cadde ve sokakları aklıma geliyor.

Lviv deki Gasova Lampa nın girişindeki lambayı bulan mucidin anısına yapılan oturan heykelin olduğu yerde, gaz lambalarını seyretmek ve kahve içmek varken, silah seslerini duymak, bomba sesleri ile irkilmek ve biraz sonra hayatta kalıp kalamayacağını düşünmek ne acı değil mi?

Rusya ve Amerika nın çekişmesi sonucu ne olur, dünyayı nereye götürür bilinmez ama, göz yaşlarının dinmesi, huzur ve barışın tesis edilmesi en büyük dileğimdir.