SÖZ ALDIM
6. Şubat.2023 saat 04:17 ben uyurken;
Kahramanmaraş depremi aynı saatlerde yüzbinleri canından, milyonları evinden, sevdiklerinden, hayallarinden, mutluluklarından, yaşayacağı muhtemel güzelliklerden kopardı.
Sonrasında yaşananlar deprem kadar yıkıcıydı. İki ay geçti üzerinden. Uzakta olan bizler için hayat her zamanki çizgisinde devam ediyor.
Fakat hissettiğim, adını koyamadığım bir hâl var bende, ilkbahar sevincime ayıplarken yakalıyorum kendimi ya da sağlığımdaki küçük bir soruna üzüldüğüm için azarlarken.
Bu korkunç yıkımı savaş filminden sahnelermiş gibi izlemenin gerçeklik duygumu yitirmeme neden olduğunu düşünüyorum.
Depremi ve şimdiyi anlamam için empati denen şey yetersiz kaldı.
Aklım ya benimle oyun oynuyor ya da kendini korumaya aldı derken, deprem ülke gündeminden düşüverdi.
... mış gibi oldu. İstenen unutulmasıydı biz de unuttuk çabucak.
Oysa depremden 50 gün sonra molozların içinden ceset çıktı, kayıpların akıbeti bilinmiyor, onbinler yağmurda sular içinde, fırtınada uçan çadırlarda, sorumlular için yapılan suç duyurlarına işlem yapılmamış, suçlular kim, neredeler...
Soru ve sorun çok ama bizim daha önemli bir "seccade" sorunumuz var.:((
Enseyi karartmıyorum , söz aldım;
"Sana söz yine baharlar gelecek" dediler.
Gülsema
03.04.2023