Sunay Akın şiirinde ne güzel demiş:

"Aslında her şey,
tükenen bir kaleme
tükenmez dedikleri
kadar yalan."

Yalan dünya... Yıl 1972, bir adam, o adam benim babam, kırmızı tükenmez kalemle not düşüyor bir defter yaprağına, mürekkep ne olacak, uçacak mı diye soruyor. Görüyorsa bir yerlerden beni duysun, mürekkep uçmamış, güzel yazısı duruyor.  Söz uçar, yazı kalırmış sahiden. Ben de telefonla fotoğrafladım not kağıdını, gönderdim uyduya, sonsuzluğa...

Eskilerden bir belge ararken  babamın dosyaları doğru adrestir. İyi arşivciydi. Fatura ihbarnameleri bile zımbalanıp dosyalanır, itinayla yıllanmaya bırakılırdı:)) Atmaya kıyamadığım 1950 ve sonraki yıllardan birçok evrakı var, elde ya da daktiloda yazılmış maaş bordroları, tayin, terfi yazıları, gazeteler, günlük notlar... 

Tükenmez kalemin tarihi 1935'lerde başlıyor sanırım, bizim memlekete 1972 yılında mı gelmiş acaba? Bilgi edinemedim. Bu kalemlerin "tükenmez” unvanını almasının nedeni, neredeyse 2-3 km uzunluğunda bir çizgi çizilebiliyor olmasıymış, üstelik bu yetmezmiş gibi dolma kalemi de tahtından indirmişti. Dolma kalemin prestijli yıllarında benim de vardı, babam almıştı, zamanın en gözde hediyesiydi. "Sen memuresin çantanda mutlaka kalem ve not defteri olmalı" derdi. Onunla el yazısı yazmak pek hoşuma giderdi, kendimi havalı mı hissederdim ne? İnternette dolaştım, hala kullanımda. Satın almaya heves ettim ama  vazgeçtim. Çünkü; telefonda iki elimin  baş parmaklarıyla yazmaktan kalem tutmayı unuttum.
 
 Kırk dokuz sene öncenin tükenmez kalem sorusundan, bugünün Mars yolculuğuna...

 Canım babam; yazdığın notu mürekkep uçmuş mu, duruyor mu diye kontrol ettin mi hiç? Belki şimdi elimdeki kağıdı görüyorsun, her sabah balkonuma gelen kumru belki sensin, yanında eşin de var, annemdir o, ayrı kalamazsınız buluşmuşsunuzdur. Benden kaçmıyorsunuz ya ondan anladım.

 Gözlerim camda sizi beklerken, YouTube'da Ahmet Kaya söylüyor: 'Sana boncuktan kuş yaptım, konacak pencerene...'