Her insanın kıvıracağı iş değildir politika…
Her insan siyasetçi olamaz, maalesef kötü örneklerinden dolayı olamıyor da…
Politika yapabilmek, meziyet ister, maharet ister, cesaret ister, cehalet ister, yalan ister, döneklik ister, “Dün dündür, bugün bugündür” diyebilmek için yürek ister, hülasa, renk alıp verdiği belli olmasın diye de çarık gibi surat ister…
Özellikle günümüzde bir çok politikacının, yukarıda sıraladığım meziyetleri birebir yansıttığını görüyoruz…
Tabi, bunların yanı sıra vatanını, milletini seven, politikayı vatana ve millete hizmet olarak gören, insana hizmet Hakka hizmet düsturu ile aşkla şevkle çalışan, gönül verdikleri davlarından, savundukları ideolojilerinden vazgeçmeyen, gerek Mahalle, Belde, İlçe ve İl Teşkilatlarında gerek Genel Merkez düzeyinde gayet ulvi amaçlarla hareket eden politikacıları ayrı tutuyor, sayıları az da olsa bu kategoriye giren politikacıları takdir ve tebrik ediyorum…
Benim anlatmak istediğim, politikayı sırf kendisine ve yakın çevresine çıkar sağlamak, dünyalıklarını yapmak, sürekli “Vatan, Millet, Sakarya” nutukları atsalar da, yüreklerinde zerre kadar vatan millet sevgisi taşımayan, en yakın yol arkadaşına dahi anında sırtını dönen, politikayı kelimenin tam anlamıyla düzenbazlık için yapan kişilerdir…
İşte bu tip politikacılar, sürekli pohpohlanmak isterler ve bunun içinde sürekli olarak etraflarında dalkavuk veya dalkavuklar bulundururlar…
Dalkavuklar ise, meşhur “Anasına bak, kızını al” sözüne uygun, hizmet ettikleri günlük efendileri gibi onursuz, şahsiyetsiz, kişiliksizdirler. “Otur” denince oturur, “Dur” denince durur, “Yaz” denince yazar, “Çiz” denince çizerler…
Dalkavuk, her zaman antrenmanlıdır. Kime, nerede, ne zaman, ne söyleyeceğini iyi bilir. Efendisine yaranmak için koşmaktan ayaklarının altı, bağırmaktan boğazı, alkışlamaktan elleri şişer…
Bu tür dalkavukları ve onları yanlarında dolaştıran politikacıları mahalle, belde, il, ilçe, genel merkez gibi her yerde görebilirsiniz…
Anında renk değiştiren, bugün birine, yarın başkasına temenna eden, dün destekleyip “Kralım” dediği kişiyi, değişen çıkar koşulları doğrultusunda aniden terk ederek, hizmetine girdikleri bir başkası için, “Kral öldü, yaşasın yeni kral” diyenleri gördükçe üzülmemek elde değil…
Daha düne kadar Milletvekili Sedat Kızılcıklı’nın peşinde dolaşanlar, Sedat Kızılcıklı’ya “Yaşasın Kral” diyenler, bugün Kızılcıklı’ya arkasını dönüp, “Kral Öldü, Yaşasın Yeni Kral” demeye başladılar…
Kızılcıklı’nın etrafında pervane olanlar, şimdi saf değiştirip, yenilerin etrafında fır dönmeye başladılar…
Bu vefasızlık örneği, böyle gelmiş ve bu ülkede dalkavuklardan hoşlanan politikacılar olduğu müddetçe de böyle gidecek galiba…
Gece gündüz durmadan çalışmışsın, vatana millete hizmet için didinip durmuşsun kimin umurunda!...
“Vefa nedir?” sorusuna “Boza” diye cevap verenler, “Kral Öldü, Yaşasın Yeni Kral” demeye devam edecekler…
İşte üzücü olan bu…