SAFİNAZ HANIMA OLAN GÖNÜL BORCUMDAN:
-------Aslında ne kadar önce gitmeliydi Safinaz Hanım. Belki evladını bu dünyaya bulaştırmadan.Bu dünyaya tutunacak bir sebep bırakmadan gitmeliydi.Birinin enkazına karışmadan, bukadar yıl sevgi arayışına girişmeden, denememeliydi hayatta kalma savaşına katılmamlıydı.Kim bilir beklide ….
Hastalandı.Yatağa düştü. Onu hemen hemen hergün vaktim oldukça görmeye gidiyordum.Gözlerini açamaz olmuştu artık.Ağzından çıkan şeyler hayatının özeti olmuştu artık.Çok soğuk ,karlı bir gündü ,evine gittim.Sobasını yakmış karanlığa yakın loş bir odada kendini yatağa zor atmış.Belli üstünü örmeye gücü yetmemiş …..
-----SAFİNAZ ABLA:
___Ayşegül biliyormusun ? Bi gün düğün var, üstüme giyecek bir şeyim yok.Gencim. Yeni evliyim .Bişeyler giymek istiyorum.Çeyizimden bir şeyler satıp üstüme bir şeyler alıcam.Elimde gidiş dönüş dolmuş param var.Bindim dolmuşa. Okadar korkuyorum ki.Pranın üstünü vermezse nasıl geri dönücem.Kendimi okadar susturmuşum ,okadar ezik hissediyorum ki paramın üstünü isteyecek hakkı bulamadım kendim de.Sadece korka bilmekti yapabildiğim.Hiç unutmuyorum o dolmuşçuyu gözlerimdeki yakarışı fark etmiş olacak tam inmek üzereyken ,abla paranın üstünü unuttun dedi ve resmen çeşme gibi akan yaşlarımla indiğim yerde kımıldamadan nekedar durduğumu bilmiyorum.İçimden sağol dolmuşçu sen olmazsan o prayı isteyemeyecektim sana nekadar teşekkür edeceğimi bilmiyorum diyordum…..
Ne kadar içine dönük yaşamış , ne kadar çaresiz ve önemsiz hisetmiş kendini, oradan hiç bir şey konuşmadan çıktım o dolmuş parasını elimde hisettim.Elimi öyle sıkmışım ki bir an sanki Safinaz hanımın dolmuştan indiği yerdeydim.Bir insan ancak bu kadar dışlanmış ve gereksiz hissedebilirdi kendini.Safinaz hanım ölmeden birkaç gün önce yanına uğrdığımda yine kendi kendine konuşurken yakaladım onu.
_____SAFİNAZ HANIM:
____ Ayşegül biliyormusun eskiden telefonlara kontür yüklenirdi.
__BEN:
_____Hala yüklenebiliyor Safinaz abla.İstersen yükleyeyim sana.
____SAFİNAZ HANIM:
____Bana kontür yüklemişti bir gün.O kadar mutlu olmuştum ki.Hayatım da hiç bu kadar kendimi mutlu ve önemli hissetmemiştim.Normalde kadınlar çalışmıyosa da kontürleri kocaları yüklüyomuş.İnsan olduğumu anlayınca ve kendimi bununla evlendiğim için affedince öğrendim.O zaman bu kadar üzülmemiştim. Şimdi acıtıyo beni.Bu geçikmeli bir üzülme ….
Dedi ve öksürdü. Uzun zaman da öksürüğü durmadı.Sonra eliyle bana git işareti yaptı.Ben ayakkabılarımı giydim çıktım hala öksürüyordu.Artık bitmişti sanırım…
Bu zamanda Veremden ölen tek insan Safinaz hanım sanırım.Çaresi olan ve koruma yöntemleri bulunmuş bir hastalık.Safinaz hanımın eşi onu birkere mutlu etmeden başka bir kadınla aldatmış ve daha sonra onu sefaletiyle boşamış ve gitmişti. Artık zengin bir iş admı en azından sıtandartlar üstünde yaşayabiliyor. Arabası olan bir insandı. Safinaz hanım bir kere bile o arabayla arkada bile oturamazken o kadın arabayı kullanıyordu. Bunu ona hiç söylemedik.Aslında safinaz hanım ölümü seçmişti. Yaşamı red ettiği için öldü.Hastalıktan değil , yaşamak istemediğinden öldü.Bura kadar dayanabildi.Bu hastalığı kendine bir lutuf görmüştü ve Allaha şöyle dua ediyodu…
___SAFİNAZ HANIM:
_____Allahım sana binlerce şükür hastalığım için. Artık son buluyor farkındayım.Hastalığım için sana çok ama teşekkür ederim.Bu kadar dayanabildim.
Safinaz Hanım aklıma geldiği zaman kadınlığını hiç yaşayamamış kadınlığıyla adaletsiz bir dünyanın kurbanı olmuş en kötüsü de bundan hiç rahatsız olmamış topluluk görüyorum.Benim bunları yazmamın sebebi bütün bunlara sessiz kalanlardan olmak istemeyişimdir.